En net wanneer je denkt dat de Spaanse productie van wereld-middenvelders voorbij is
Pijnlijk maar waar. Sergio Busquets heeft niet zo lang meer. Hij is 33 jaar, heeft meer dan 10 jaar aan de wereldtop gestaan, wordt gezien als één van de slimste middenvelders ooit en was min of meer het laatste product van de gouden generatie Spaanse middenvelders.
Xavi, Iniesta, Alonso en Fabregas zijn nog wat andere van die leuke namen. Wow. Maar nu? Wie zijn er nu nog? Niemand toch?
Nou.. wel. Want net als je denkt dat de Spaanse productie van wereldmiddenvelders voorbij is, is daar Rodri. Van Manchester City. Helaas van Manchester City. En waarom ik dit stuk begon met Busquets, is omdat Rodri zijn natuurlijke opvolger gaat zijn. Want wat een geweldige speler blijkt deze Rodri.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er heel open en zonder echte verwachtingen instond toen Rodri van Atletico naar City vertrok. Er zijn de laatste jaren namelijk nog weleens wat oud-Atletico spelers mislukt bij andere teams. Arda en Griezmann konden geen potten breken bij Barca, Saul wordt nu al beperkt gebruikt bij Chelsea, Partey en Arsenal is nog geen written in the stars verhaal en ook Fernando Torres raakte geen pepernoot op Anfield. Dat laatste was een grapje natuurlijk.
Maar Rodri en City? Dat klopt aan alles. Niet alleen omdat Rodri individueel zo goed is, maar ook omdat hij per-fect bij Guardiola past.
Rodri heeft, net zoals die vijf genoemde anderen, dat fenomenale aan de bal. Dat typisch Spaanse voetbalgogme. Doe hem een blinddoek om, en hij weet nog steeds precies waar de bal naar toe moet. Waar de ruimte ligt. Iedere pass is nauwkeurig, iedere keuze is juist.
Nu is Rodri ook geen kleine jongen hoor, hij kan de fysieke uitdagingen van de Premier League met gemak aan. Hij voelt zich thuis in het gevecht op het middenveld. Snel ballen van de voet van de tegenstander wegtikken, hard kunnen inglijden mits nodig, tactische overtredingen maken (Guardiola’s handelsmerk) en zich kapot lopen: Rodri heeft the beauty én the beast.
Dit seizoen, het 21/22 seizoen, is hét seizoen dat Rodri zich meldt bij de besten. Ik vind hem dit seizoen de beste middenvelder ter wereld en in het algemeen de beste verdedigende middenvelder in de Premier League (sorry Fabinho en Declan Rice).
Guardiola omschreef de middenvelder ooit als een super normale jongen. Een jongen met een gemiddeld kapsel en iemand zonder tattoo’s. Misschien heb je die verhalen weleens gehoord over hoe hij in een studentencomplex woonde en in een Opel Corsa rijdt welke hij had gekocht van een oudere dame.
Nou, in het veld is het een sterk karakter. Hij voorkwam een ontzettend belangrijke Liverpool-goal op Anfield toen hij Fabinho’s poging op een leeg doel blokkeerde. Hij scoorde in de laatste minuut uit bij Arsenal en liet met zijn manier van juichen zien wat voor ‘shithouse’ hij kan zijn. Rodri is meer dan alleen een geniale controleur.
Net als je denkt dat de productie super-middenvelders uit Spanje voorbij is, is daar Rodri.
Gelukkig maar. Denk ik…
